یکی از دغدغه های مادران شاغل که بعضا به نوعی حس گناه در آنها تبدیل می شود این است که به خاطر مقتضیات شغلی خود نمی توانند وقت کافی برای تربیت کودکان خود بگذارند. بعضی حتی پا را فراتر می گذارند و این مادران را به خودخواهی و بی توجهی نسبت به آینده کودکان خود متهم می کنند. این انتقادات که این روزها هم لحنی اتهام آمیز پیدا کرده, باعث می شود که مادران شاغل بخصوص در محیط های بسته اجتماعی همواره با نوعی عذاب وجدان زندگی کنند. عذاب وجدان از اینکه نه در زندگی حرفه ای خود افرادی موفق هستند نه مادران موفق.
